ارزیابی bcl-۲ و bax در داکتال کارسینومای مهاجم پستان و ارتباط با رسپتورهای استروئیدی و مارکر پرولیفراسیون سلولی توسط روش ایمونوهیستوشیمی

سابقه و هدف: سرطان پستان شایعترین تومور بدخیم و در راس علل مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان میباشد. آپوپتوزیس نقشی اساسی در چرخه سلولی سلولهای طبیعی و تومورال ایفا می کند. آپوپتوزیس توسط گروهی از پروتئین ها شامل bax و bcl-2 کنترل می شود. در این مطالعه بروز پروتئین های bax و bcl-2 در 46 بیمار مبتلا به سرطان مجرایی مهاجم پستان و ارتباط با بروز ki-67 و گیرنده های استروژن و پروژسترون می پردازیم.   مواد و روش ها : برشهای بافتی ثابت شده در فرمالین 46 بیمار مبتلا به سرطان مجرایی پستان توسط روش ایمونوهیستوشیمی مورد بررسی قرارگرفت .سپس تجزیه و تحلیل های آماری برای بررسی ارتباط معیار های بالینی و آسیب شناختی با بروز bax ، bcl-2 ، ki-67 ، er و pr مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ها : چهل و شش بیمار مبتلا به سرطان مجرایی پستان با میانگین سنی چهل و پنج سال مورد مطالعه قرار گرفتند.با توجه به سیستم بلوم-ریچاردسون 8.7% درجه 1 ،80% درجه 2 و11% درجه 3 بودند. 87% بیماران به بیش از چهار گره لنفاوی متاستاز داشتند.با توجه به نتایج ایمونوهیستوشیمی ، 43% bcl-2 مثبت و41% er مثبت و39% pr مثبت و95% bax مثبت داشتند .میانگین اندکس ki-67 40% بود. ارتباط معنی داری بین بروز bax ، er ، pr و نیز سایز تومور موجود بود.هیچ ارتباطی بین bax با er و pr وجود نداشت. ارتباط معنی داری از نظر آماری بین اندکس ki-67 با er و pr و درجه و متاستاز به گره لنفاوی وجود داشت. همچنین ارتباط معنی دار آماری بین er و pr و اندازه تومور و درجه و متاستاز به گره های لنفی وجود داشت. نتیجه گیری: bcl-2 بعنوان فاکتور مهار کننده آپوپتوز در مکانیسم بروز سرطان پستان نقش ایفا میکند ومیتواند واسطه ای در عملکرد er و pr باشد ویا اینکه نقشی مستقل را ایفا نماید. ki-67 بعنوان مارکر تکثیر سلولی هیچ ارتباطی با فاکتورهای آپوپتوز ندارد اما در ارتباط با er و pr وگرید و وضعیت گره های لنفی می تواند در پیش آگهی بیماران اثر داشته باشد. بخاطر درصد بالای مثبت شدن bax بنظر ما ایمونوهیستوشیمی راه مناسبی برای ارزیابی bax نیست و بهتر است از روشهای مولکولی برای ارزیابی آن استفاده شود.